روشی جدید برای تعیین بافرتغذیه برای محیط های پروژه با ریسک بالا در روش زنجیره‌ی بحرانی

هدف این تحقیق، ارائه‌ی روشی برای تعیین اندازه‌ی بافرهای تغذیه در برنامه‌ریزی پروژه به روش زنجیره‌ی بحرانی1 در محیط پر ریسک است. مشخصات پروژه و ریسک محیط در فرمول‌بندی روش به نحوی لحاظ شده است که در محیط‌های کم‌ریسک، اندازه‌ی بافر کوچک‌تر و در محیط‌های پرریسک، اندازه‌ی بافر، بزرگ‌تر محاسبه شود و همواره ارتباط بین میزان مصرف بافر تغذیه و مصرف بافر پروژه ناشی از کمبود بافر تغذیه، حفظ شود. این روش با روش های موجود در ادبیات مدیریت پروژه، مورد مقایسه قرار گرفته است. این مقایسه به وسیله‌ی استفاده از شبیه سازی روی مجموعه‌ی داده‌ی "کولیش هارتمن"2 که از پیچیدگی کافی (تنوع فعالیتها و ارتباطات و منابع در دسترس محدود) برخوردار است انجام شده است. نتایج، نشان می دهد که هدف فوق‌الذکر در مورد اندازه‌ی بافرها برآورده شده است. لذا همواره حفاظت کافی از زمان اتمام پروژه در مقابل تاخیر ها انجام شده و در عین حال، کار در جریان ساخت کم‌تری خواهیم داشت.